ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อวันที่ 25 พ.ย.ที่ผ่านมา มีการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการระดับนานาชาติ ด้านการสร้างความเข้มแข็งทางวิกฤติและการช่วยเหลือฉุกเฉิน ของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่จัดให้มีขึ้น ณ รพ.ศูนย์ขอนแก่น จ.ขอนแก่น โดยมี 7 ประเทศเข้าร่วมประชุม ได้แก่ อินเดีย เนปาล บังกลาเทศ อินโดนีเซีย ไทย ศรีลังกา เวียดนาม และมีประเทศญี่ปุ่นเข้าร่วมสังเกตการณ์ นพ.อัษฏางค์ รวยอาจิณ รองอธิบดีกรมควบคุมโรค กล่าวว่าเป็นความภูมิใจที่เครือข่ายระหว่างประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มาเรียนรู้การบริหารจัดการกับปัญหาอุบัติเหตุทางถนนที่จังหวัดขอนแก่น ทั้งนี้ ในกลุ่มประเทศอาเซียนประเทศไทยจัดอยู่อันดับต้น ๆ ของการ
          เสียชีวิต รองลงไปคือเวียดนามและมาเลเซีย แต่ประเทศไทยแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ดีขึ้นมาก แม้ปัจจุบันมียอดผู้เสียชีวิตปีละ 2 หมื่นกว่าราย โดยทุกฝ่าย ได้ทำงานร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นกระทรวงมหาดไทย เรื่องการจัดการความเร็ว เรื่องการตรวจวัดระดับแอลกอฮอล์เพื่อป้องกันการเมาแล้วขับรถ การ รณณรงค์การสวมหมวก กันน็อก หรือตัวอย่างการตรวจจับความเร็วบนถนนมิตรภาพ ซึ่งหลายจังหวัดสามารถนำไปขยายผลได้
          ด้าน นพ.สัญชีพ กุมาร บอยฮ์ (Director, WHO CC for emergency and trauma care, New Delhi) ผู้อำนวยการศูนย์แพทย์ฉุกเฉินและวิกฤติบำบัด ของประเทศอินเดีย กล่าวถึงการเลือกประเทศไทยเป็นที่จัดอบรมเชิงปฏิบัติการว่า ดูจากสถานการณ์อุบัติเหตุทางถนนในแต่ละวันของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แล้ว จะเห็นว่า ประเทศไทยมีการจัดการที่ดีมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่นเป็นผู้นำด้านการจัดการปัญหานี้ จากประสบการณ์การทำงานกว่า 25 ปีที่ผ่านมาจนทุกวันนี้สามารถลดจำนวนผู้เสียชีวิตลงได้ ซึ่งมีกระบวนการจัดการรักษาที่ดีทั้งก่อนการมาถึงโรงพยาบาลและช่วงเวลาที่รักษาอยู่ในโรงพยาบาล ขณะที่ญี่ปุ่นจัดอยู่ในอีกภูมิภาคขององค์การอนามัยโลกที่จะได้เรียนรู้เชิงเทคโนโลยีกับกระบวนการทำงานที่ดีไปพร้อม ๆ กัน
          นพ.ทักษพล ธรรมรังสี ผู้อำนวยการสำนักงานองค์การอนามัยโลกประจำภูมิภาคเอเชียใต้ (WHO-SEARO) ระบุว่า องค์การอนามัยโลกภูมิใจกับการจัดการอบรมเชิงปฏิบัติการครั้งนี้ เป็นการสร้างศักยภาพของภูมิภาค ประเทศไทย โดยเฉพาะขอนแก่น เป็นโมเดลแหล่งเรียนรู้ของประเทศอื่น ๆ ที่ผ่านมาหลายประเทศนำขอนแก่นโมเดล ไปปรับใช้กับประเทศแต่ไม่ได้ทำตามเหมือนทุกอย่าง ขณะที่ประเทศไทยเองจะได้เรียนรู้การจัดการกับปัญหาที่มีอยู่ เช่น การบังคับใช้กฎหมายในการป้องกันอุบัติเหตุ การใช้ข้อมูลเพื่อการจัดการ ทั้งนี้องค์การอนามัยโลกเห็นว่า การปกป้องชีวิตของมนุษยชาติในแต่ละประเทศ เสมือนการลงทุนที่รัฐบาลของแต่ละประเทศต้องทุ่มให้ ไม่ต่างจากการลงทุนตลาดหุ้น เพื่อผลการตอบแทนที่ดีออกมาเป็นความเป็นอยู่ที่ดีของประชาชน ด้วยการเพิ่มงบประมาณให้มากขึ้น.