แนะพ่อแม่สังเกตลูก 2 อาการหลัก
          นพ.สมศักดิ์ อรรฆศิลป์ อธิบดีกรมการแพทย์ เปิดเผยว่า โรคสมาธิสั้น (Attention-deficit hyperactivity disorder; ADHD) พบได้ตั้งแต่เด็กอายุ 4-5 ปีขึ้นไป และพบได้มากถึงร้อยละ 5 ในเด็กวัยเรียน สำหรับสาเหตุเกิดจากปัจจัยหลายอย่างร่วมกันโดยมีปัจจัยหลัก คือ 1. ปัจจัยทางชีวภาพ ได้แก่ ปัจจัยทางด้านพันธุกรรม ปัจจัยทางด้านระบบประสาท ซึ่งเกิดจากสารในสมองส่วนหน้าคือ โดพามีน (Dopamine) และนอร์เอพิเนฟริน(Norepinephrine) ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการควบคุมพฤติกรรมและสมาธิมีการทำงานที่ลดลง การดื่มเหล้าและสูบบุหรี่ของแม่ขณะตั้งครรภ์ ทารกที่คลอดก่อนกำหนด และมีน้ำหนักต่ำกว่าเกณฑ์ ก็เป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ
          2. ปัจจัยทางสภาพแวดล้อมและการเลี้ยงดูซึ่งทำให้เด็กมีอาการคล้ายโรคสมาธิสั้นมากขึ้น โดยการเลี้ยงดูของพ่อแม่ที่ขาดระเบียบวินัย นอนดึกนอนน้อย และใช้สื่ออิเล็กทรอนิกส์ต่างๆ เช่น มือถือ แท็บเล็ต โทรทัศน์เป็นเวลานาน จะทำให้เด็กขาดทักษะสังคมและการสื่อสาร รวมถึงอาจมีปัญหาพฤติกรรมรุนแรงที่เกิดจากการเลียนแบบ
          นพ.อดิศัย ภัตตาตั้ง ผอ.สถาบันสุขภาพเด็กแห่งชาติมหาราชินี กล่าวว่า สำหรับวิธีสังเกตอาการของลูกให้ดูอาการหลัก 2 ด้านคือ 1.ขาดสมาธิ มีสมาธิสั้น ขี้ลืม ทำงานไม่สำเร็จ ไม่สามารถจดจ่อกับสิ่งตรงหน้า (ไม่รวมถึงการดูสื่ออิเล็กทรอนิกส์)2.มีพฤติกรรมซุกซน นั่งไม่ติดที่ พูดมากหรือพูดโพล่งขาดความยับยั้งชั่งใจ ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ซึ่งเด็กบางคนอาจมีอาการเพียงกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง หรือมีทั้ง 2 กลุ่มอาการร่วมกันก็ได้
          การรักษาโรคสมาธิสั้นจะประกอบด้วย ปรับพฤติกรรมโดยเฉพาะเด็กเล็ก คือ สอนให้รู้จักอดทนและรอคอย จัดสภาพแวดล้อมให้เหมาะสม ลดใช้สื่ออิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งต้องใช้เวลานานและต้องทำสม่ำเสมอโดยมีแพทย์ให้คำปรึกษาแต่ละขั้นตอนบางรายอาจรักษาด้วยยาควบคู่ปรับพฤติกรรม (ต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์) ทั้งนี้ ผู้ปกครองควรหมั่นสังเกต ติดตามอาการลูกใกล้ชิด หากพบอาการดังกล่าว สามารถพบจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น และกุมารแพทย์ด้านพัฒนาการและพฤติกรรมเพื่อรักษาต่อไป